دستگیری مادران دادخواه آبان ١٣٩٨محکوم به شکست است

توده‌های مردم ایران از دیماه ١٣٩٦، مبارزات‌ خود علیه جمهوری اسلامی را ارتقا دادند و از وضعیت تدافعی بیرون آمده و به مقابله مستقیم و تهاجمی با تمامیت جمهوری اسلامی روی آورده‌اند. مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی، وضع موجود و مظالم و بیدادگری آن، از آن زمان به بعد منسجم‌تر شد و شتاب و وسعت بیشتری یافت. شعارها نیز از آن به بعد بویژه در آبان ١٣٩٨، مستقیما تمامیت جمهوری اسلامی و ارکان رهبری آن، بویژه خامنه‌ای را هدف قرار داد.
جمهوری اسلامی که همه‌ی این سال‌ها فکر می‌کرد با کشتار و سرکوب جامعه و تزریق مذهب به کودکان در مدارس و گسترش دستگاه مذهب در امور زندگی و کار مردم، شرایط امنی برای خود بوجود آورده است، با اعتراضات میلیونی و سراسری فرزندان کار و زحمت و توده‌های گرسنه و پابرهنه در آبان ١٣٩٨، به لرزه درآمد. همچون ماری زخمی به خود می‌پیچد و تلاش می‌کند با وارد کردن زخم‌های بیشتری بر پیکر جامعه، چند صباحی دیگر بماند. کشتار هزار و پانصد پسر و دختر جوان در آبان ١٣٩٨، و داغدار کردن هزار و پانصد خانواده، پیرو سیاست‌های سرکوبگرانه و جنایتکارانه جمهوری اسلامی بوده است.
جمهوری اسلامی، اکنون که بخش‌های وسیع‌تری از مردم، از جمله کارگران، معلمان،  بازنشستگان و... به مقابله با جمهوری اسلامی روی آورده‌اند و علیه فساد این حکومت، وضع موجود، سرکوب لجام گسیخته، گرانی سرسام‌آور، افزایش فقر و گرسنگی به پاخاسته و به خیابان آمده‌اند، می‌خواهد با ایجاد بحران دیگری براین بحران غلبه کند. بحران و فساد سراپای جمهوری اسلامی را فرا گرفته است و این رژیم در تمام دوران حاکمیت ننگینش نشان داده است که توانایی حل هیچ بحرانی را ندارد و برای مقابله با آن فقط یک کار می‌داند و آنهم سرکوب و جنایت است.
طرح مجدد کشف حجاب و یورش مجدد به زنانی که دیگر حاضر نیستند به حجاب اجباری تن دهند، حمله لفظی و و فیزیکی سازمان یافته به زنان و دستگیری آنان در کوچه و خیابان، و همچنین دستگیری شماری از مادران دادخواه آبان ١٣٩٨، نسخه سرکوبی است که رژیم برای انحراف افکار عمومی از گرانی و بالا رفتن چند صددرصدی بهای کالاهای ضروری مردم پیچیده است.

 حکومت سرمایه و دینی حاکم برایران، از زمان روی کار آمدنش، کاری جز سرکوب و دستگیری و شکنجه و کشتار و به قهقراکشاندن جامعه و فرو بردن مردم در باتلاق فلاکت و بدبختی، انجام نداده است. حکومت اسلامی باید بداند با کشتار مخالفان سیاسی در دهه شصت، نطفه تنفر از این حکومت را در جامعه نهادینه کرد و با هر دستگیری، سرکوب و کشتار در دهه‌های بعد، به روند اضمحلال و نابودی خود شتاب بخشیده است. آزار و اذیت زنان و دستگیری مادران دادخواه آبان ١٣٩٨، ممکن است گرانی را که بی‌داد می‌کند، تحت شعاع قرار داده باشد، اما این موقت خواهد بود. جمهوری اسلامی ممکن است با این اعمال بتواند نابودی خود را چند صباحی به عقب بیاندازد، اما نمی‌تواند خود را از سرنوشت محتومی که در انتظارش است، نجات دهد. تردیدی نیست مردمی که مورد ظلم و ستم و سرکوب قرار گرفته‌اند،  برنده نهایی میدان مبارزه خواهند بود.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)، آزار و اذیت زنان و دستگیری مادران آبان ١٣٩٨ را قویا محکوم می‌کند. آزاد و اذیت زنان هرچه سریع‌تر باید پایان یابد و مادران آبان ١٣٩٨ باید هرچه سریع‌تر آزاد شوند.

مادران و خانواده‌های دادخواه چهار دهه سرکوب جمهوری اسلامی، بویزه مادران دربند باید بدانند که انسان‌های مبارز، آزادی‌خواه، دادخواه و عدالت‌جو، آنها را تنها نخواهند گذاشت.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
١٩ ژوئیه ٢٠٢٢ برابر با ٢٨ تیر ١٤٠١